Handel zaczął się kształtować w okresie rozkładu wspólnoty pierwotnej,
gdy celem produkcji obok zaspokojenia potrzeb własnych wytwórcy, stał się zbyt. Temu trzeciemu wielkiemu społecznemu podziałowi pracy jakim było ukształtowanie się handlu, towarzyszyło wyodrębnienie się spośród producentów, grupy stałych pośredników - kupców. Charakterystyczny dla handlu ruch dóbr materialnych za pomocą wymiany towarowej realizowanej przez akty kupna - sprzedaży, odbywał się w różnych formach i z różnym nasileniem na przestrzeni dziejów.
Jednym z podstawowych i najważniejszych elementów wymiany handlowej,
znanym już w starożytności a rozwinięty w średniowiecznej Europie stał się targ, będący stałym miejscem i formą handlu w skali lokalnej. W Polsce targi funkcjonowały co najmniej od X w. a w XII w. w całym kraju ( bez Pomorza ) istniało około 200 ośrokow targowych, które były organizowane na skrzyżowaniu szlaków handlowych, przy grodach i przeprawach rzek.
Miasto Poznań dzięki swojemu dobremu położeniu geograficznemu
posiadało dogodne warunki dla rozwoju i rozkwitu handlu. Jak czytamy w "Dziejach Poznania" pracy zbiorowej pod redakcją Jerzego Topolskiego i Lecha Trzeciakowskiego, na początku XIX w. w Poznaniu obok kupców prowadzących sklepy zaopatrzenia ludności, handlem trudnili się liczni kramarze na swoich straganach oraz handlarze i przekupnie. Kramy oferujące galanterię i tzw. towary krótkie oraz norymberskie rozlokowane były na Starym Rynku, ale przede wszystkim na Nowym Rynku zlokalizowanym na Placu Kolegiackim. Natomiast handel różnego rodzaju wiktuałami skupiał się głównie na placach Bernardyńskim i Sapieżyńskim (obecnie Placu Wielkopolskim).
Tradycje handlu targowiskowego przetrwały w Poznaniu do dnia dzisiejszego.
Szczytnym kontynuatorem tej formy handlu w mieście Poznaniu jest spółka Targowiska, która dzięki przychylnemu podejściu władz miasta Poznania do jej działalności i rozwoju, stała się najbardziej znaczącym organizatorem handlu targowiskowego na terenie Poznania i aglomeracji poznańskiej.
